Bestaan in één slok warme thee

Rohatsu betekent de achtste van de twaalfde maand. Op deze dag wordt in alle zenboeddhistische kloosters wereldwijd het ontwaken van Boeddha herdacht.
De wereld in de tijd van Boeddha was niet anders dan de wereld nu. Ook toen sloeg de waanzin toe en was er verwarring in de hoofden van de mensen. Boeddha verliet zijn familie, paleis, rijkdom en alle affectie die hem omringde om de oorzaak van het existentialistisch lijden van de mens te ontdekken. Hij zat zes jaren onder de bodhiboom met de vastberadenheid niet op te staan vooraleer hij de oplossing ontdekte voor het lijden van de mens. Volgens de legende weefden spinnen hun web in zijn wenkbrauwen en maakten de vogels  hun nest op zijn hoofd. De invloed van zijn lange en stille zitmeditatie is vandaag 2506 jaar later nog altijd tastbaar.
Een rohatsu-sesshin duurt traditioneel een week.

De eerste dag van mijn sabbatjaar

Op weg naar Kanshoji op de eerste dag van mijn sabbatjaar om er zes dagen te gaan zitten. Gisteren nog voor mijn PC om de laatste restjes door te geven aan mijn vervanger, vandaag reis ik in het gezelschap van twee monniken richting zuiden. Na de storm van gisteren schittert de zon aan de hemel. Mijn sabbatiek jaar begint onder een goed gesternte.
De volgende dag worden we gewekt om 4.30. Een jonge beoefenaar rent door de gebouwen en zwaait met een ouderwetse metalen bel. Het is enige persoon in een klooster die zich al lopend verplaatst. De mensen vertonen hier een natuurlijke elegantie wanneer ze zich van de ene plaats naar de andere begeven. De boeddhistische beoefening gaat direct door je lijf.
Ik ben blij dat ik zelf nooit heb moeten doen, die wekdienst. Ik ben niet echt wat men een ochtendmens noemt. Het al lopend aanhoren van x aantal decibels om 4uur 30 lijkt me een nachtmerrie. Maar we zijn in een klooster en dat zet je wereld soms op zijn kop: wat je niet kan of dacht niet te kunnen, kun je dan plots wel.
We krijgen 10 minuten om ons te wassen, om te kleden en in de dojo te zijn. Je springt best direct uit je bed bij het horen van de eerste schrale tonen van de bel die langzaam dichterbij komt. En het lukt, het brengt je onmiddellijk in het hier en nu, geen seconde twijfel of tijd om aan je uiterlijk te prutsen. Het doet er niet toe: het is toch donker en we zitten naar de muur gekeerd.
Je stapt door de stilte en de geheimzinnigheid van de nacht over de houten gaanderijen naar je plaats in de dojo. Krak – krak – krak – ik hoor enkel het geschuifel van mijn voeten. Het is één van mijn geliefkoosde momenten. Waarom? Misschien geeft de stilte van de nacht me een vredig gevoel. Of is er iets anders? Er moet wel iets zijn, in alle spirituele tradities staat de wekker altijd en overal op zeer vroeg.
Ik doe mijn best om niet als laatste toe te komen in de meditatieruimte. Het is me al een paar keer overkomen en het geeft me het gevoel van te laat te zijn.

Je hele bestaan in één slok warme thee

Een heerlijk moment volgt dan na de eerste zazens. We gaan in het donker van de nacht in processie en in stilte naar de eetzaal waar we allemaal samen een soort aftreksel van zeewier en zoute Japanse pruim drinken. Je voelt de vloeistof zo door je lichaam vloeien en het doet heel veel deugd. Het is een zo intens moment omdat het samen, in stilte en in volledige concentratie gebeurd. Puur genieten van het één zijn. Alles bestaat op dat moment in één slok warme thee. Van de eetzaal gaat het dan weer naar de meditatieruimte, dag in dag uit, naar de volgende zazen of naar de eetzaal en terug.
De tijdsindeling van een rohatsu is heel strikt en je hebt geen vrije tijd. Op die manier blijf je volledig geconcentreerd op je taken. De periodes zazen worden afgewisseld met samu (handenarbeid). Je hoeft je dus op geen enkel moment druk te maken of na te denken over wat je al dan niet gaat doen. Gewoon de stroom volgen en het maakt heel wat energie vrij.

Wat maakt deze sesshin zo speciaal?

Deze sesshin is anders dan de andere omdat er meer stilte is en er veel meer gemediteerd wordt. Ik had nog nooit  zes dagen lang zoveel uren per dag in zazen met gekruiste benen op de grond gezeten. En het doet iets met een mens. Je kan stil blijven zitten dank zij de energie van de anderen die samen met jou hetzelfde doen. Het brengt stilte in je geest en meer dan dat. Het is als “muziek zonder tonen gespeeld op de fluit zonder gaten”. ( cit gedicht Michel Bovay)

En wat nu?

Een rohatsu en jaren oefening helpen je een beetje vooruit en laten je proeven van de grote stilte. De kunst is deze stilte van de geest verder te zetten in het dagelijks leven en hier en nu aanwezig te zijn in elke seconde van ons bestaan. Dan wordt elke dag, elke plaats, elke minuut als “bestaan in één slok warme thee”.
[button color=blue ]Meer info op www.annemiesabatiek.be[/button]